Kunstenaars zoals Maurice de Clercq, Antoine Dries, Paul van Hoeydonck, Paul Joostens, Louis Paul Boon, Hugo Claus en Octave Landuyt ontwikkelen zich tot gevestigde waarden binnen de redactionele muren van Ruimten. Ze worden vaak geprofileerd als vertegenwoordigers van de Vlaamse plastische kunst aan het begin van de jaren '60. Daarnaast dient Ruimten ook als een kweekvijver voor minder bekend talent. Zo wordt ook aandacht geschonken aan de tekeningen van Roger Wittevrongel, een leerling van Octave Landuyt. 

Ook Pol Mara is voor Ruimten geen onbekende. Deze Belgische kunstenaar is het stopkpaardje van Luc Wenseleers. Zowel in het tijdschrift Ruimten als in de bloemlezing De poëzie is niet meer van gisteren (1972) wordt Mara naar voren geschoven als hét voorbeeld van een eigentijdse kunstenaar. In de jaren '60 en '70 introduceert Mara een persoonlijke kijk op de Amerikaanse Pop Art. Ondanks de typische thema's zoals film, sport, publiciteit, sex-appeal, muziek en de niet onaantrekklijke dames uit het modeblad, voegt Mara een eigen toets toe aan de Amerikaanse stijl. In 1976 maakte Pol Mara trouwens een groot werk voor in het metrostation Montgomery in Brussel. 14 jaar eerder was zijn werk echter al te bezichtingen in Ruimten. 

Mara verschijnt voor het eerste in het laatste nummer (nr. 12) van de derde jaargang (1964). Vanaf dan wordt Mara ook de vaste illustrator van de voorpagina van Ruimten. In het twaalfde nummer wordt het tijdschrift geïllustreerd met Big City, een aquarel uit '63. Pol Mara wordt niet alleen ingezet voor de cover, maar ook voor illustraties bij poëzie. Zo staan er bij de gedichten van Wenseleers en Jo Stevens respectievelijk twee werken gedrukt: Kernel en Element of a woman, twee schilderijen met olieverf uit 1963.

Niet alleen Pol Mara maakt trouwens zijn debuut in 1964, ook Herman De Coninck publiceert in dat jaar voor het eerst in Ruimten met zijn gedicht 'Zwaan'.