Het eerste gedicht van Renaat Ramon verscheen in 1963 in het tijdschrift Kruispunt-Sumier. Het gedicht droeg de, in de context van Ramons oeuvre, veelzeggende titel 'Tekentaal'.

De debuutbundel van Ramon zou nog tot 1976 op zich laten wachten. Toen verscheen bij uitgeverij Contramine de bundel Oogseizoen met tekeningen van Paul Van Gysegem. Een paar jaar later verschenen de bundels Ansichten (1980) en Flandria Fabulata (1983).

De gedichten uit die (semi-)bibliofiele publicaties werden in 1987 verzameld in de bundel Noodweer, die bij Poëziecentrum verscheen. Die gedichten werden nog aangevuld met een aantal niet eerder gepubliceerde cycli en ook met een reeks visuele poëzie onder de titel Praxis.

Noodweer verscheen tegelijkertijd met Weerwoord (eveneens bij Poëziecentrum). Weerwoord bevat twee essays van respectievelijk Luc Pay en Emiel Willekens en een interview van Hendrik Carette met de dichter.

Na Noodweer bleef het een tijd ogenschijnlijk stil rond de woord-dichter Renaat Ramon. Hij publiceerde nog regelmatig gedichten in verschillende tijdschriften, maar het zou tot 1999 duren voor die gedichten die in tijdschriften verschenen waren, gebundeld werden en dat gebeurde in Qui-Vive, een deeltje buiten reeks van de periodieke publicatie Facture Baroque.

Na Qui-Vive zou het alweer 5 jaar duren vooraleer de bundel Rebuten (2004) verscheen bij Poëziecentrum. In die bundel richtte Ramon zich tot historische en legendarische figuren die omwille van hun mateloosheid of omwille van de moed waarmee zij hun afwijkende overtuiging verdedigden, werden verguisd. De cover van Rebuten bevestigt hoe moeilijk het is om het diverse oeuvre van Ramon te ontrafelen in verschillende deelaspecten. Op de cover staat namelijk het visueel gedicht 'Neoclassicisme' van Ramon.

Vrij snel na Rebuten volgde de bundel Geheim Besogne (2006), eveneens bij uitgeverij Poëziecentrum. Hoewel ook in deze bundel talrijke verwijzingen naar historische figuren en gebeurtenissen te vinden zijn, richt de auteur zich in deze bundel in de eerste plaats op het heden, op de positiebepaling van de ik-figuur in de maatschappij. Ook hier is de wisselwerking met zijn visuele oeuvre opvallend. Niet alleen prijkt op de cover een visuele interpretatie van de auteur, maar in de bundel vinden we ook het gedicht 'Genesis b', dat ook de titel was van een plastisch werk van de auteur.

In 2012  verscheen een uitvoerige bloemlezing, zowel uit de visuele poëzie als uit de woord-poëzie van Renaat Ramon onder de titel Klemteken (Poëziecentrum). De bloemlezing werd samengesteld en ingeleid door Jooris van Hulle, die het werk van Ramon intensief volgt. Naar aanleiding van de publicatie van deze bloemlezing verscheen er een lang interview met de auteur in Poëziekrant (3, 2012).

In dat interview stelt Renaat Ramon nog eens scherp waar het voor hem om draait: 'Maken betekent ordenen. Dat geldt ook, zelfs etymologisch, voor poëzie. Orde is het geheel van regels die men aanneemt om iets tot een goed einde te brengen. Maat is de eenheid die je gebruikt voor het bepalen van verhoudingen. En er is natuurlijk altijd, zowel in de kunst als in je leven en in de maatschappij spanning tussen orde en vrijheid. Om die tegenstelling poëtisch uit te drukken, is niets geschikter dan de twee mooiste stijlfiguren: de symmetrie en de paradox.'

In 2016 verscheen de bundel Draagvlak en Vizier bij uitgeverij Poëziecentrum. Net zoals bij zijn vorige bundels is ook de visuele poëzie niet veraf. De cover werd ontworpen door de auteur en op de binnenflappen vinden we een gedicht uit zijn visuele poëzie

De bundel bevat verschillende gedichten opgedragen aan auteurs en vrienden waarmee Renaat Ramon zich verwant voelt.